حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد
حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد

                 

 

خدایا .. قَسَمِت می دم ..

به حقِ سبزه و گلت ..

به شور و مستیِ نوایِ بلبلت ..

به آبِ روانِ رود و به قشنگیِ جنگلهایِ پُر سرود ..

به آسمان و زمینِ تو .. به گردشِ زمانِ تو ..

که تو ای خدایِ من .. ای خدایِ دل ..

بگیر تو رنج و درد .. از دلهایِ بنده هایِ خود ..

بده به تک تکِ دلهایِ بنده هات ..

شوقِ نفس کشیدن در هوایِ مستانه ی بهار..

بگیر از تنِ بنده هایِ بیمارت هر چه درد ..

بگیر از دلهایِ بندگانِ فسرده ات .. اشکِ سرد ..

بگیر دستِ بنده هایت را در این بهار ..

بگذار تا که این بهار .. بهارِ آرزو باشد .. برایِ بنده هات ..

خدایِ من .. خدایِ دل ..

بشنو دعایِ مرا .. در این ساعتهایِ پایانِ زمستانت..

لبریز کن .. دلها را ..

از حسِ حضورِ خود ..

تا همه عاشقانه و در نهایت سلامتیِ جسم و جان زندگی کنند ..

خدایا .. دست بنده هایت را هیچوقت رها نکن ..

بی تو ..

دلها فسرده است ..

بی تو ..

لبخندها کمرنگ و پشتِ بنده ها خالیست ..

بتاب بر دلهای تاریک و تنهای سرد ..

خدایا .. صدایِ مرا میشنوی؟؟

بشنو ..

چنان که من صدایت را در تک تکِ ثانیه هایِ دلم می شنوم ..

در تک تکِ نشانه هایِ تو ..

از صدایِ گنجشکانت گرفته تا .. رقصِ بید ..

خدایا ..

بگذار این بهار .. آغازِ بهتری باشد برایِ جهانِ تو ..

ممنون از خداییت ..

ممنون که با منی ..

            

 

مردِ قصه هایِ دلم .. مردِ قصه هایِ من

گوش کن با دلم به نغمه ی پرندگانِ بهار

ببین با دلم رقصِ سبزه هایِ شاد

و مست شو با  دلم در این هوایِ نوروزی

که من تو را تا همیشه مست از میِ قطره هایِ دلِ خود می خواهم

و .. اگر که تو هم دلم را تا همیشه مست می خواهی

نگاهِ دلت را هیچوقت مگیر از من

چون که من .. به اعجازِ نگاهِ .. ایمان دارم

آنجا که دو نگاه با هم می آمیزند

دنیایی عشق .. به جانِ هم می ریزند

نگاهم کن ..

تا لبریز شوم از عشقی که در نگاهِ تو می خواند نگاهِ دلم

( تو ) ... مردِ قصه هایِ دل .. ( تو ) مردِ قصه هایِ من

تنها با یک حسِ قشنگ است که شب زیباست.بی این حس.شب تا همیشه تاریک

                    

 

عجب نوایِ دل انگیزیست ..

 نوایِ دلی که عاشقانه است ..

همچون تپشهایِ آرامی که دو قلب در کنارِ هم دارند ..

و چه شادمانه می خندد دلِ من .. با شنیدنش ..

و چه لبریز می شوم زِ حسی که نه گفتنیست .. نه دیدنیست ..

حسی که فقط و فقط ... با بوسه ای چشیدنیست ...

 

مردِ قصه های من!بگذار با تو در قصه هایِ دلم برویم در این بهار. ق

            

 

گویند بهار فصلِ رویشی دوباره است ... مگه نه ؟؟

فصلِ زایش درخت .. فصلِ شکوفه ها ..

گویند بهار فصلیست جدید که در آن طبیعتِ بکر تازه می شود

و جهانی از خوابِ زمستانی بیدار می شود

گویند بهار فصلِیست که  در آن .. جُفت می گیرند

فصلی که در آن کبوتران فکرِ خانه می کنند

می خواهم چون درخت شوم .. لبریز از شکوفه و گل های یادِ تو

خوابیدن دگر بس است .. می خواهم بیدار شوم من در کنارِ تو

می خواهم همچو جهانی که در بهار جُفت می گیرند

جُفتم .. تو باشی و کبوترِ دلم در دلت لانه ای گیرد

می خواهم برویم با تو در این بهار

می خواهم برویم در تو با این بهار

نه!!! اصلا می خواهم خودِ بهار باشم

( بهار ) صدایم کن

تا با صدایِ تو .. جانِ دوباره ای گیرم

در دلم حسیست که یک شب.به نورِ شمع دارد.یک نیاز مفرط برای جشیدن ط

              

 

حسی بیقرار ... روشن نموده است شبم ...

حسی که ... پایین می آرد .. آن .. تبم ...

حسی بیقرار ... می گیرد از دلم ... دلتنگی

حسی که ... می بوسد به مِهر  .. لبم ...

در شبم ... جزصدای تب و تنهایی ... هیچ صدایی نیست

 

سخت است ماندن کنار آنکه .. بیمار است

سخت است ماندن کنارِ خستگی هایش

سخت است ماندن کنارِ آنکه ساکت است و گنگ

سخت است ماندن  کنارِ یک دلِ رنجور

سخت است ماندن کنارِ آنکه چشمه ی حرفش خشکیده است

سخت است ماندن کنارِ یک کالبد بی جان

انتظار زیادیست اگر که بخواهم از دلت و بگویمت

که کنار خستگی های دلم بمان

 

درست وقتی که بیشتر از همیشه شانه ای می خواهی

آن شانه خسته است ....

و من باور دارم .. آنکه عاشق است ..

هیچوقت شانه خالی نمی کند ..

 

دیگه جز تنهاییم ... همدم نمی خواهم

بگذار و بگذر از من

که من ...

 دیگر حتی یک عاشق هم نمی خواهم

 

                 

 

هیس ...........

خسته ام ............

حتی از عاشقانه ها .........

عاشقانه هایی که قدرِ  یک آه و یک دَمَند .......

دیگر دلم را ... از اینکه هست ... خسته تر نمی کنم ........

این آخرین  «من » و اغاز شعرتو...

 

این اولین « تو»  و پایان  حرف من  !!

 

باید که بگذریم بی پل .. فقط عبور

 

آنجا که پرسه زد عشقی مثال نور

 

ادامه مطلب ...

مردِ قصه هایِ من .. مردِ قصه هایِ دل .. با من نشسته است .. رویِ

               

 

نه !!

نیمکتِ دل خالی نیست ...

نیمکتِ دل پُر از ( تو ) ستُ .. فقط ( تو ) نشستی بر آن

و چنان لبریزی از احساسِ دلم ... که شکوفا شده ای

که در این گلشنِ زیبایِ بهار ... غرقِ تمنا شده ای

نه!!

نیمکتِ دل خالی نیست ...

می درخشی تو بر آن ...

همچو نیلوفر ویاس .. یا که آن غنچه ی ناز

که در باغِ اقاقی ها .. می روید باز

و ( من ) ...

چه سرمستِ توام ..

سرمستِ ( تو ) ..

که غرقِ دلمی ..

و چه می خندیم ( ما ) ..

و چه زیبا .. دل می بندیم به ( بهار ) ..

در بهاری که جهان نو شده است ..

دلِ ما .. از حسِ بهار پُر شده است ..

از حسی که .. سختیِ دوران را .. به او راهی نیست ..

از حسی که .. ( من و تو ) ..

ذره ذره .. با لذت ..

می چشیم .. حتما از آن ..

رویِ ایوانِ دلم .. میهمانیست ..

که در صدرِ مجلسِ آن ..

تو نشستی مغرور ..

و لبخندی بر لبانِ دلِ من کاشته ای ..

بَه چه لبخندی .......

مستم من از آن .........

 

من مست از قطره ای هستم .. که یک روز از لبِ دلی .. بر لبِ دلم چکی

             

 

دلِ من ... در دستِ ثانیه هاییست ... که در تک تکِشان

تو ... با غرورِ هر چه تمام تر نشسته ای  ...

و من ... چه با لذت ... یادِ تو را ...

همچون چنگی خوش نوا .. و .. پاک ...

به دلم .. می چسبانم ...

و با حسی وصف ناپذیر ...

می نوازم ... نوایِ دلفریبِ عشقِ تو را ...

نوائی که دوست  دارَمَش ...

نوائی که بی هیچ  باده ای  ...

مستِ مستم من از آن ...

 

 

هر وقت نگاه کردی به ستاره ها ....

یادت باشد که یک شب ... دو ستاره ...

وجه اشتراکی شد برای تلاقیِ نگاه من ..

با نگاهی که دو چشمانِ صاحبش .. خیلی دور بود از وجود من

و من غرق شدم در نگاهی که چشمانِ صاحبش را نمی دیدم ..

غرق در نگاهی که به جایِ اشک .. لبریز بود از شراب ..

هنوز مستم .. از شرابی که در نگاهِ ندیده اش .. دیدم ...

فقط دو ستاره ... وجه اشتراکِ  نگاهمان  ....

و حسی قشنگ .. در پشتِ این نگاهِ همزمان ....

در قلبِ شب .. آتشی برپاست .. آتشی که گرم می کند دل مرا

                                             

 

برایِ من بَس است ...

شعله ای از نگاهِ تو ...

در دلِ سیاه و سردِ شب ...

برایِ دلم بَس است همین ...

که تا سحر .. گرم و بیقرار ... عاشقی کند ...

بمان در شبِ خیالِ من ...

بمان کنارِ نفسهایی که با ( تو )  عاشقانه است ...

 

 

امشب .. می پیچم پیچک دلم را به دور عاشقانه های خود

تا ... سرمایِ شب ... بر دلم ... بی اثر باشد

........

                             

 

با من چای می نوشی ؟؟؟

در این هوایِ سرد ؟؟؟

یک جرعه تو ...

یک جرعه من ...

چه می چسبد

 

نفسی عمیق باید ... تا فراموش کنیم همه ی غم ها را ... تا لبریز از

             

 

امروز را جور دیگری رنگ باید زد ...شاید کمی سبزتر .. زنده تر ..

تا بهار راهی نیست .. اما تو صبر نکن ای دل ..

 تازه دیر هم کرده ای ...

یک عمر .......... دیر کرده ای  ..

 به انتظار بهاری که همیشه در دلِ تو بود ...

دلِ من ... بهاری باش .. اهلِ روز

شبهایِ پُر کابوس را چون شیْ کهنه ای ..

بینداز دورهای دور .. و بشکن تمامِ جامهایِ پُر از اندوهِ دلت ..

لبریز شو از نفسی که بهاری و زیباست ..

آنچنان لبریز .. که هیچ غمی از تو نگیرد نفسهایت را

آنچنان لبریز .. که با عشق طی کنی لحظه هایت را

( دلِ من )

بهاری شو .... در زمستانِ غمی تنها .

گاه باید یک نگاه شد و خندید به روی این دنیا در سکوتی که لبریز از

               

 

گاهی باید دل به لذت داد ....

دل به هر حسِ قشنگِ محبوبی ...

گاه باید دور از هیاهو ماند ....

نغمه یِ خوشِ سکوت را خواند ....

گاه باید گذاشت که ( نگاه ) حرفی بزند ....

 

یکی هست .. یک جا .. نزدیکی غروب .. یکی هست .. که هست یک آشنایِ خ

              

 

من هستم و غروب و دلی که طوفانیست

 من هستم و غروب و هوایی که بارانیست

من هستم و میلِ بی اختیارِ با تو بودنم

من هستم و میلِ بی اختیارِ عاشقانه سرودنم

من هستم و آسمانِ تیره یِ دَمِ غروب

من هستم و یک صدایِ آشنایِ خوب

صدایی که به من  می گوید

( مجنون) ... من  هستم ..

یک جا ..

زیرِ سقفِ همین آبیِ کبود ..

        

من ..........

اینجایم ..........

جایی در دلِ شبها ........

شبهایی که ...

برقِ نگاهی در دورهایِ دور .. فانوسِ روشن و قشنگشان هستند

من ......

اینجایم ..........

جایی کنارِ لحظه هایِ عشق .........

عشقی که ......

 همچو نورِ ستارگان ....... روشنگرِ راهیست که من زندگی صدا می زنم آن را

من ......

در دلِ شبهام ....

 کنارِ اندیشه هایِ سبزی که ..... در میانشان ..... دلم تا ابد رام و آرام است

و من ........

در دلِ شبها .......

 به دلی می اندیشم ... که با دلم سر می کند شبهایِ ستاره چینش را

با این دل ... دلم ... هیچوقت تنها نیست ...

با این دل .. می درخشم در دلِ شبها ....

 

 

یاد تو

                                                       

 

با یاد قشنگ تو ..

راهی دیار خواب .. می شود دلم

خوابی که در آن هر چه هست ..

مهربانی هست و بوسه های گرم

 

 

دل هیچ کس نمی سوزد بر حال غمناکم

مگر سوزد همان شمعی که می سوزد سر خاکم 

رقص شعله ها

             

 

دل به ساحل سپرده ام امشب ...

در کنارِ دریایِ پر تلاطمی به نامِ زندگی ...

آتشی در ساحلِ دلم برپاست ...

آتشی که می گیرد از تنم سرما ...

آتشی که می گیرد از دلم غمها ...

امشب ..

 نگاهم به رقصِ شعله هایِ  دلم خیره مانده است 

کمی کنارِ دلم بنشین .. با من نگاه کن به رقصِ شعله ها

 

 

لبخندم را نخواستی آسمان؟بنگربه اشکِ گرمِ من.تو گرم نکردی ام.شاید

                    

 

امروز دست و دلم به نوشتن نمی رود ..

امروز گنجشکها غمگنانه می خوانند ..

امروز هجومِ افکارم امانم نمی دهند ..

امروزِ من خالیست ..

هیچ آتشی گرمم نمی کند ..

در این زَمهریرِ درد ..

عجب جائیست دنیایِ خیالِ دلم .. جایی که در آن همیشه من هستم و هر

         

 

قشنگ است که فکر کنی .. یکی .. همیشه به یادِ توست

حتی اگر که غمگین ترین حسِ قشنگِ دلت باشد

قشنگ است که فکر کنی .. یکی .. دلش با توست

حتی اگر که تا همیشه .. دور از تو و دلت باشد

مردِ قصه های من .. مرد قصه های دل .. با من بیا به شبِ قصه های من

         

 

با من بیا ... بیا به زیرِ نورِ ماه ....

با من بیا ... به دنیایِ بیقرارِ من ....

با من بیا ... پا در بیتابی ام بذار .....

با من بیا ... به دشتِ التهابِ من ......

با من بیا ... شبم را عاشقانه کن .....

با من بیا .. به شبِ قصه هایِ من  ...

عاشق باید بود .. حتی به برگ گل ... حتی به قطره ی شبنم .. حتی به

                

 

از عطرِ گلی .. چنان مستم

که فارغ از هر چه غم هستم

از یاد نمی رود هر حسی که شیرینست

این خاصیتِ دلیست که رنگین است

 

 دلم را زنده می خواهم ...

 تسلیمِ هیچ غمی نخواهم شد.

 

به مرد قصه هایِ دلم .. مردِ قصه هایِ من

         

 

تو ... پنجره یِ بازی هستی  ... به دنیایِ دیگرِ من

آنجا که گنجشک هایش ... تا همیشه می خوانند

و عشقش .. همیشگیست و تکراری نمی شود

تو ... نسیمِ خوش نوازی هستی

که تا ابد .. می نوازد دلِ مرا

و همان حسی هستی

که یک گل به قطره هایِ شبنم دارد

مثلِ بارانی هستی در دلِ کویر

مثلِ ستاره ای .. در دلِ شب

و همان .. خورشیدی

که می تابد بر تمامِ هستیِ من ..

آری تو ... 

تویی .. مایه یِ مستیِ من ..

بی هیچ ... مِی ... یا که باده ای ...

تو .. ای مردِ قصه هایِ دل .. مردِ قصه هایِ من

گاه می شود در یک لحظه .. به قدرِ یک عمر زنده بود

       

 

مردِ قصه هایِ من ...... جایی در نزدیکیِ غروب

به تماشایِ دلم نشسته است

او ..

 به یادِ دلم .. نگاه می کند به آسمان

او ..

 به یادِ دلم .. لبخند می زند به آرامی

و زیرِ لب ... عاشقانه ی آرامی را نجوا می کند .. باز هم به یادِ من

و زیرِ لب ... می خواند نامِ مرا ... با گرمی و لذت

مردِ قصه هایِ من ...

 مردِ قصه هایِ دل ....

مرا در لحظه لحظه ی دلِ خویش ..

همراهِ نفس هایش تکرار می کند

و از این تکرار ...

 لبریز می شود دلش ... از یک حسِ قشنگ ...

حسی آن قدرقشنگ .. که .. دلم نمی آید .. با نامی صدایش کنم ..

می خواهم که تا ابد این حس را ...

 فقط ... و ... فقط ... با تمامِ دلم ... حس کنم ...

بی آنکه نامی بگذارم بر آن ...

 بی آنکه ... این حس را ... حتی ... (  عشق  )... صدا کنم

مردِ قصه هایِ من ... مرا ... خوشبخت ترین  معشوقه می خواهد

مردِ قصه هایِ دل ... خود را ... خوشبخت ترین معشوق می داند

مردِ قصه هایِ من ..

مردِ قصه هایِ دل ..

تمامیست ... برایِ تمامیِ نا تمامِ من

و من ... تمامِ ناتمامِ او هستم

دلش تا همیشه پر از لذت باد

که مرا  همیشه غرق در لذت  می خواهد

 

گاهی عجیب می خواهم حل شوم . در برکه ی حسِ یک نگاه . تا احساسم یک

                                

 

گاه ... خیلی عجیب .. می خواهم در عمقِ نگاهی حل شوم

آنچنان .. حل شوم .. و .. حل شوم .. و .. حل شوم

که اشباع کنم من .. آن نگاه

آنچنان .. اشباع کنم .. اشباع کنم .. اشباع کنم

که جز خودم .. هیچ نباشد در آن نگاه

آنجا .. نقطه ی لذتِ من است

چون که بعد از آن .. این نگاه

به هر چیزی که بنگرد .. همراه با من است

این نگاه .. با تمامیِ وجودِ من

نظاره می کند بر جهان و جهانیان

این نگاه .. پُر از دلم ..

این نگاه .. پرُ از من است ..

گاهی خیلی عجیب .. می خواهم در عمق نگاهی حل شوم

تا با صاحبِ این نگاه ... نگاه کنم .. به زندگی

تا دلم .. حل شود .. در دلِ این نگاه و صاحبش

تا احساسمان یکی شود ..

تا با هم لذت ببریم از هر آنچه هست ..

 

آی گنجشک .. امروز .. قشنگتر می خوانی

یا تو عاشق شده ای .. یا من .. یا که هر دومان

من عاشقِ حسی هستم که در صدایِ توست

چه زیباست این حس برایِ من

بلند و رسا بخوان ..

بگذار تمامی جهان بشنود

عاشقانه هایِ تو را

شاید همه امروز

عاشق تر شدند

کسی چه می داند !

( تو ) بخوان .. گنجشک

( من ) با تو می خوانم

آدمها را نمی دانم !

 

مردِ قصه هایِ من ... تو همان سیبِ گلابی واسه دل ... تو همان حسِ

             

 

گاه باید که پر کنیم دل را .. از عطر و بویِ سیب

سیبِ گلابِ عشق ... سیبِ گلابِ مهربانیِ دلی

گاه باید .. لبریز شویم از یک حسِ خوب

حسِ انتظار و بیقراری برایِ دلی

تا بگیرد از وجودمان .. هر چه طعمِ تلخ

تا زندگی را عاشقانه تر .. زندگی کنیم

 

گاهی باید که گازی بزنیم .. به سیبِ سرخِ عشق

 

خوشبختی در دستانِ ماست .. اگر .. تنها اگر .. در هوایِ عاشقی نفس

        

 

 

من عاشقِ مکرراتی هستم .. که به دلم می ریزد .. یک حسِ قشنگ

و هیچوقت فکر نمی کنم که لحظات ساده خوشبختی هرگز تکرار نمی شوند

لحظه هایِ خوب همیشه مکررند .. اگر که ما ... با هم تا همیشه مهربان باشیم

( ......... )

                          

 

 

در بعضی لحظه ها حسیست که چنان قشنگ ثبت می شوند در دل

که می شود عمری .. به یادشان خوش بود

در بعضی لحظه ها حسیست که چنان می ریزد در دلت لذت

که می شود عمری .. با یادشان سَر کرد

شب زیباست .. وقتی دلی با دلت باشد

                                  

آهای مردم ..عشق را احتکار نکنید.. فاسد شدنیست .. در قحطیِ عشق ..

             

 

گفتم خسته است دلم .. کمی تیمار کن مرا

گفتی چگونه ؟؟ تو یادم بده

گفتم عمریست به تیمارِ دلت نشسته ام

هنوز هم سوال می کنی که چطور می شود دلی را نوازش کرد؟؟

عمری دانه دانه کردم دلم را همچون حَبّه ی انگور ..

ریختم در کامِ تو .. دانه دانه عشق

می خوردی تک به تک .. ( تو ).. دانه هایِ دلم

لبریز می شد دلت از شرابِ عشق

و ... ( ما ) ... مست می شدیم .. در کنارِ هم

تو از شرابِ عشقِ من .. و .. من از تماشایِ مستیَت

اما ( من ) خود .. در حسرتِ قطره ای از شرابِ دلت بودم

و ( تو ) احتکار کرده بودی تمامیِ شرابها را در دلت

یادت رفته بود شاید که عشق هم خُمس و زَکاتی دارد