حریر دل♥ ♥ ♥
گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد
حریر دل♥ ♥ ♥
گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشددرباره من
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
نمی خواهم گلی باشم میان باغ پرخاری؛درختی خالی ازآواز شیرین چکاوکها؛ویا جویی نشسته بی ثمر درحسرت یک قطرۀ باران، ویا درچشمهای عابران مانند یک تندیس زیبا جلوه گر باشم، نمی خواهم چوبرگ زرد پاییزی به زیر گامهای هرکس وناکس فنا گردم،نمی خواهم چوجغدی پیر بر ویرانه های لانۀ عشق آشیان سازم ویا چون قمری شوریده بر هر شاخۀ هرزی بیاسایم؛ نمی خواهم میان دام چاه تیره و گنگی شراب خانگی نوشم؛ ویا در کاخهای پوچ و کاذب اهریمنان با جامه های پر زر و زیور بروی پوست بیچاره آهویی چو گرگی گام بردارم؛اگرباشم بهاری شادو رویایی گذرها میکنم ازبوته های سبز؛ازبال کبوترها؛زگندمها؛زعطرخوب مریم ها چه حالی می دهم گلدان خالی را؛مشوش می کنم اندیشۀ سرد زمستان را؛ بهرویرانه رنگی تازه می بخشم، بهر دل آرمانی تازه می بخشم؛می آویزم بگوش برگ وبستان پچ پچ صدغنچۀ رنگین؛ زعمق برگها شبنم بسازم نرم نرم و ناز وپاورچین؛ زدوری زمستان ابرها گه اشک می بارند وآوازی زروی خشم می خوانند؛ بخوانند وببارند؛این بهاران وجودم کی زابری تیره می گردد؟؟منم اکنون بهاری شاد و رویائی؛ تو هم مهتاب زیبای بهارانی
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
در شبم .. مهتابی. بر دلم .. می تابی. سر بر شانه یِ تنهائیِ من .. می خوابی. و به سازِ دلِ دیوانه یِ من .. می رقصی. با من تو بگو که چرا .. در قفسِ خواب و خیالِ دلِ من .. محبوسی؟
ادامه...
میرم تا که بسپرم دلم را به سرزمین خواب
می رم تا که بسپرم دلم به سرزمین خواب به نا کجای قصه ها به قله های آرزو به باغ پر ستاره ی امید می رم تا که بسپرم دلم به شب به تب به غرش نهفته در سرای قلب می رم تا به صبح .. بغل زنم ستاره ای آن پر شرر ستاره ی بخت خفته را شاید که با طلوع دوباره ی خورشید زندگی بیدار شود این دلم .. کنار بخت رمیده اش شاید که با سحر تازه تر شود دلم زنده تر شود دلم
مرد قصه های دل من .. چه قشنگ می بویی .. عطر احساس مرا
مردِ قصه هایِ دلِ من .. چه قشنگ می بویی .. عطرِ احساسِ مرا .. چه قشنگ .. همچون نبضِ حیات .. عشقِ مرا .. در رگِ ثانیه هایِ دل خود می جویی .. تو مرا .. عشقِ دلت می نامی .. و درونِ دلِ من .. همچو نیلوفر و یاس .. چه صمیمانه .. چه قشنگ .. با تمامِ دلِ خود .. می رویی .. مرد قصه های من.عجیب ترین حسِ دلم رادر قصه هایِ دلِ تو می بینم.در قصه های دلم بمان
در نگاهی نو .. امروز و هر روزم را رنگ دیگر می زنم
در نگاهی نو .. امروز و هر روزم را رنگ دیگر می زنم شاید چشیدن طعم حقیقت به مراتب بهتر باشد تا شیرینی سرابی که تشنه تر می کند مرا
دیر می شود اگر بمانم در سراب آرزو
صدایی می خواند مرا به نام دیر می شود اگر بمانم در این سراب آرزو تشنه تر شدم در خیال یه جرعه آب تا به کی غرور خسته ام رود به زیر پا تا به کی کشم ستم از این دل رمیده از قفس بس است مرا دگر حیف از من و دلم
گرمم کن اشک
تو گرمم کن ..
ای صمیمی ترینم ..
صادق ترینم ..
همیشگی ترین همنشین من ..
اشک من ..
تو گرمم کن ..
دوستت دارم
لبهایم که تشنه و دلتنگ می شوند باران را می بوسم
من این جا زیر بارانم
وقتی که بسیار از تو دورم و تو را می خواهم باران را می بوسم؛ او تو را قطره قطره در من فرو می ریزد خاطرت باشد ؛ ما هر دو زیر یک آسمان زندگی می کنیم در آن سوی باران ها من به تو و بوسه و باران ایمان دارم و قاصدک ها به تو خواهند گفت که دوستت دارم زندگی شاید همین فاصلۀ خیس بارانیست
که تو را به من پیوند می زند