شما لبخند دل منید

شما لبخندِ دلِ منید

من این لبخند را از دلم نمی گیرم

بی حرفی مرگِ دل است

حرف را از دلم نمی گیرم

و تا نفس می کشم هنوز

لبخند می زنم به روز

تا نفس می کشم هنوز

لبخند می زنم به رویِ هر چه دوست

باز می نویسم تا که شاید سبک کنم

بارِ ناگفته هایم را

با یک تیر دو نشان خواهم زد

هم خودم راضی می شوم

و هم شمایِ دوست

دوستتون دارم

مرسی که همراهِ حرفهایِ دلم هستید

اما باز هم می گویم

حرفهای دلم قطره هایِ احساسِ منند

که می چکند بر صفحه ای سخت و بی جان

شعر نیستند .. لطفا هیچ نقدی نکنید

مرا هم با همه ی جزر و مدِ احساسم

قبول کنید

من بی هیچ نقابی ..

احساسم را نقاشی می کنم اینجا

چه وقتی که غمگینم ..

چه آن لحظه که از شادی در پوستم نمی گنجم ..

فقط همین ..........

و دیگر هیچ .............