شما جزئی از تنهایی منید

          

گاهی ذهنم نمی کشد ... بارِ حرفهایی که نگفته ام

گاهی این دل نمی چشد ... هیچ لذتی

گاهی دستم نمی رسد ... به پرچینِ آرزو

گاهی حسِ من ... خالیست از رنگ و بو

گاهی .. عجیب خسته می شوم

از عبور .. از کنارِ آدمها

گاهی .. عجیب دلتنگم

از زمین .. زمان .. از این دنیا

گاه حتی نمی خواهم ...

هیچ دستِ نوازشی ...

یا که هیچ صدایی که ...

بپرسد از دلم دلیلِ خاموشی

گاه در برکه ی دلِ من ..

یک تلنگر .. همچو توفان است

گاه در نگاهِ من ... قطره ی اشکم ..

بغضِ ابر ... یا که باران است ..

و من هیچکدام از این احساساتم را جز با تنهایی خودم ..

با هیچکسِ دگر شریک نخواهم شد ..

و شما که رهگذرِ دلم هستید ..

جزئی از تنهاییِ مَنید ..

شما را از تنهاییِ خودم ..

هرگز .. جدا نمی دانم ..

مرسی که با من و در لحظه هایِ منید