اعتراف

            

من دلم بیماره

من دلم شب همه شب تا به سحر بیداره

دل من ناب نبود

دل من آرامشِ خواب نبود

دل من بازیچه ی دست نسیم سحره

می دهم دل به نسیم

هر کجا خواست ببره

دل من ناب نبود

دل من آرامش خواب نبود

دل من بازیچه است

هر که آمد کَمَکی با دلِ من  بازی کرد

هر که آمد کّمّکی دلِ خود راضی کرد

بعدِ بازی  .. باز هم این دلِ من تنها شد

بعدِ بازی .. دلم تب کرد .. بعدِ بازی .. دلم بیمار شد

دل من بیماره

دل من ناب نبود

تو ببخش

تو ببخش

تو .......

ببخش من و این دلِ بیمارِ مرا ......