یا به وقتِ تاریکی ، ذهنِ سپیدش را
خدایا نگیر از چشمِ هیچکس ،نگاههایِ نرم
یا به وقتِ شب و سرما ،امید به صبحِ گرم
خدایا بمان و به جانها صبوری بِدَم
تا نَشَن خسته از آه یا که غم
|
|
| روز پاداشِ صبوریِ شبیست که در دلش شمعِ امید روشن است |
|
خدایا نگیر از هیچ دلی امیدش را
یا به وقتِ تاریکی ، ذهنِ سپیدش را خدایا نگیر از چشمِ هیچکس ،نگاههایِ نرم یا به وقتِ شب و سرما ،امید به صبحِ گرم خدایا بمان و به جانها صبوری بِدَم تا نَشَن خسته از آه یا که غم
|