آدمها ........ این مسافرانِ راهِ زندگی ..

همه در گذرند .. گاه پر شتاب .. گاه خیلی آهسته ..

همه در گذرند ..

گذر از تو ..

اندیشه هایت ..

احساست .. دلت .. جانت

و در انتها .. باز تو هستی و خودت .. خودِ خودت

پس هیچوقت و در هیچ کجا .. خودت را دستِ کم نگیر

در تنهاییِ تو .. حسیست ..

که در میانِ جمعِ مسافران نخواهی یافت ..

بگذار که بگذارند تو را ... و ... بگذرند ..

فقط سعی کن به رویشان همیشه لبخند بزنی ...

تا خاطره ی لبخندت .. رَه توشه ای برایشان باشد