در دومین روز از پائیز .. نیمکتِ دلم را پُر کردم از هر چه تابستان تا با رنگ و بویِ آن .. گرمتر کنم دلم .. تا .. وقتی دلِ ابرهایِ پائیز می گیرد .. وقتی می بارند .. قطره قطره بر سر تا به پایِ من .. سردم نشود .. یخ نکنم .. سرما نزند به شکوفه هایِ احساسم .. تا .. وقتی باران می بارد بی امان .. جرعه جرعه .. بنوشم من .. از شرابِ سکر آورِ تابستان .. می خواهم که تا همیشه مست از شرابِ حسی باشم .. که من .. آن را .. ( زندگی ) .. می نامم .. من .. هوای دلم را .. تا همیشه چهار فصل می خواهم .. هوایی که می شود .. در آن .. تا همیشه لذت برد .