در آستانه یِ پائیزی دِگَر هستم ..

و در این اندیشه است دلِ من ..

که چه پائیزها .. گذشته از سر من ..

چه بارانها که ندیده ام ..

چه بارانها که نباریده ام .. در کنارِ باران ها ..

و باز هم دلم هوائی شده است ..

هوائی در هوایِ پائیزم ..

و نمی دانم چند پائیزِ دگر را خواهم دید ..

اما می دانم که ذره ذره یِ هوایش را .. با اشتیاق .. می بلعم ..

تا وقتی نا گزیر به ترکِ این دنیام ..

مست از هوایِ این تنفسِ قشنگ باشم ..

تنفسی که من آن را .. ( زندگی ) می نامم ..

می خواهم .. با هر دَم یا که بازدَمَم .. ( پائیز ) را .. زندگی کنم ..

می خواهم .. با هر ضربه ای از ضربانهایِ قلبِ خود ..

( دلم ) را در این پائیز .. بندگی کنم ..