حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد
حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد

.............

 

گاهی یک خیال .. می رسد به دادِ دلم

خیالی که می گیرد از نگاهم .. همه غمهایم را

و مدام .. نگرانِ احساسِ من است

که مبادا .. شیشه یِ نازکِ دلم را

غباری بیقرار .. فرا گیرد

من با این خیال هر شب

قراری دارم

قراری در اوجِ بیقراریِ دلم

و من دلخوشم با این خیالِ خامِ دلم

هیچ واقعیتی دگر طلب نمی کند دلم

در این خیال ...

تنها ...

من هستم ... و مردی که دوست می دارد او دلم

و شبی که پایانِ ترسهایِ من است

شبی .. در آغوشِ خیالی  .. امن و دلپذیر

شبی .. با حسِ حضورِ دلنشین و شادِ مردِ من

.............

 

امروزِ دلِ من  آرام است ......

کاش هیچ اتفاقی بر هم نزند آرامشِ مرا .....

کاش دنیا با من مهربان باشد ....

و من .. در خیالاتِ سپیدم .. به بیکرانِ آبی برسم ..

آنجا که وسعتش .. نگاهم را عمیقتر می کند ..

آنجا که آرام است و رام ..

کاش .. در خیالاتِ سپیدم .. به آسمانها برسم ..

از آن بالا .. حتم دارم که زندگی قشنگتر است ..

از آن بالا .. بزرگترین ها هم ذره اند ..

و من با بالِ خیالِ خود  .. تیزپروازترین پرنده خواهم بود ..

وقتی همه چیز زیرِ بالهایِ تو باشد ..

مسلط و قوی .. همچو عقابی هستی ..

که عشقش .. پریدن است ..

امروز .. من در آسمانِ دلم .. رها خواهم شد ..

امروز .. محوِ شنیدنِ تنها یک صدا خواهم شد ..

صدایی از درونِ خودم .. که به من می گوید ..

فرشته ......

لذت ببر از لحظه های خود ...

 هیچ لحظه ای بر نمی گردد ...

نفسهایِ دلت را عمیق تر بکش ..

تا پُر کنی مشامِ جانت را از عطر و بویِ زندگی

 

کجاست دستی که مرا تاب دهد در اندیشه هایِ گرم

چرا پشتِ من خالیست ؟؟

بر تابِ احساسِ بیتابم .. تاب می دهم خود را

نگاهی پشتِ سر دارم ..  تا شاید .. ببینم دستِ گرمی را

نگاهم خیره می ماند ... دلم خوب می داند

که دیگر هیچ دستی .. تاب نخواهد داد .. تابِ بیتابِ احساسم

و من .. باز هم تنها .. تاب خواهم خورد ..

در میانِ باغِ احساسی که یک روز عاقبت ..

در میانِ آن  یکه و تنها .. در غربتی غمگین ..خواهم مرد .

کاش بعد از من ...

دستی ...

 تابِ خالیِ احساس را ... تابی بدهد

به یادِ حسِ بیتابِ امروزم ..

به لبِ خسته ی خود .. خنده ی نابی بدهد

 

کاش گنجشکها امروز به دادِ دلم رسند ..

دلم تنهاست .. خودم تنهاتر از دل ..

تا زنده ام .. برای شادیِ روحم دعا کنید ..

بعد از مرگ دعا نمی خواهم .

.............

 

کجاست دستی که مرا تاب دهد در اندیشه هایِ گرم

چرا پشتِ من خالیست ؟؟

بر تابِ احساسِ بیتابم .. تاب می دهم خود را

نگاهی پشتِ سر دارم ..  تا شاید .. ببینم دستِ گرمی را

نگاهم خیره می ماند ... دلم خوب می داند

که دیگر هیچ دستی .. تاب نخواهد داد .. تابِ بیتابِ احساسم

و من .. باز هم تنها .. تاب خواهم خورد ..

در میانِ باغِ احساسی که یک روز عاقبت ..

در میانِ آن  یکه و تنها .. در غربتی غمگین ..خواهم مرد .

کاش بعد از من ...

دستی ...

 تابِ خالیِ احساس را ... تابی بدهد

به یادِ حسِ بیتابِ امروزم ..

به لبِ خسته ی خود .. خنده ی نابی بدهد

 

کاش گنجشکها امروز به دادِ دلم رسند ..

دلم تنهاست .. خودم تنهاتر از دل ..

تا زنده ام .. برای شادیِ روحم دعا کنید ..

بعد از مرگ دعا نمی خواهم .

.............

 

اول سلام به  تو خدا ...

بعدم سلام به من .. به ما ...

سلام به آفتاب و تازگی ...

سلام به شور و حال زندگی ...

سلام به پرنده ی نغمه خوان ...

که تازه می کند هوای روح و جان ...

سلام به آسمون .. به برگ .. به خاک ...

سلام به شبنم نشسته به روی تاک ...

 

شکر آفتابت ای پرورگار من .. که همیشه در دل خسته ام .. رنگین کمان می سازد

امروز حتما روز دیگریست و من دلم می خواهد چون هوا تازه شوم ..

ای خدا جان مددی

.............

 

در من ... کودکی امروز ... داد و قالی کرد

مرا از هر چه حسِ بد ... کودکِ قلبم .. خالی کرد

کودکی امروز ... به من می گفت : مشو غمگین

اگر روزی پایِ دلت لغزید ... اشتباهی  کرد

کودکِ قلبم به من می گفت :

 مگو این دل چقدر خسته است ...

مگو این کوچه بن بست است ...  

مگو دربها همه بسته است ...

مشو نومید .. مشو بی شوق ..

مشو غمگین .. مشو بی ذوق ..

من و این کودکِ شادی که از غصه فراری بود

به رویِ هم خندیدیم ... بساطِ غم .... برچیدیم

( ......... )

 

وقتی که خسته ای .. وقتی که با غمِ دلت نشسته ای

وقتی هیچ چیز .. خوشایندِ دلِ تو نیست

تو می مانی و لبی که ..

با اصرارِ تمامِ دلت .. آن را محکم تر از همیشه بسته ای

و از پشتِ این درِ بسته ... فریادت را در نگاهت آنچنان می ریزی

که طوفانی می شود دلت ... بغض می کند ابرِ نگاهِ تو

و اینجاست که باز دوباره .. تو و دلت .. بیقرارِ بارانی

بارانی که .. هر جائی نمی بارد

و تازه می فهمی که

چقدر .. تنهایی ..

بی هیچ شانه ای برایِ باریدن

 

 

 وقتی که مجموعه ای از احساساتِ ناخوشایند باعثِ به هم ریختگیِ دلی میشه ..

حتی اگر هم که بخواد در موردش حرفی بزنه ..

 نمی دونه که چی می تونه بگه ..

اصلا  از کجا  شروع کنه ..

 من به جزر و مدهای دلم عادت دارم ..

به صبر و فریادِ ساکتش هم ..

 به خنده بر گریه هایش نیز ..

 من به دلم ..

 به دلتنگیاش ..

به تنهاییاش ..

به خنده های گاه و بیگاهش ..

 به همه چیزش عادت دارم ..

گاهی زیادی اذیتم می کنه ..

اما به اذیتهاش هم عادت دارم ..

همیشه پر از بغض و گریه نیست دلِ من

( ......... )

دل که تنگ میشه ..

 خسته از این همه دوز و کَلَک .. خسته یِ نیرنگ می شه

کُنجِ خلوتِ خاموشِ خودش .. منتظرِ می شینه ..

که یکی بیاد .. که با خیالِ یادش ..

 بتونه خوابایِ رنگی ببینه ..

 یکی که دوست داشتنشو .. دوست داشته باشه ..

نه یکی که دوست داشتنِ او .. باعثِ رنجشش میشه  ..

 آخه اصلا اینطوری نیست

که همه ی دوست داشتن ها ..

 به دلِ آدمها رنگِ شادی بپاشَن ..

بعضی از دوست داشتن ها ..

یه مدلی هستن که .. رنگِ حسرت به دلِ خسته یِ لب

بسته یِ عاشق می پاشَن .

( ......... )

نفست باران است .

دل من تشنه باریدن ابر،

دل بی چتر مرا  مهمان کن.....

( ......... )

 

جایی پشتِ پرچینِ شب .. لَختی بایست و درنگ کن

آنجا که .. ماه .. عکسِ دلش را در زلالِ آبِ برکه ها نظاره می کند

آنجا که .. تو هستی و صدایِ بیشه زار

جایی  .. کنارِ یادی .. یا که خاطره ای

و لبانت را تَر کن از شرابِ عشق

مست شو .. با صدایِ پایِ آب  

مست شو .. با شرابی که غیرِ انگوریست

با شرابی که .. مستی اش .. یک شب .. یا .. دو شب نمی شود

مست شو .. با شرابی که یک عمر .. مست می دارد تو را

و تو .. بیقراریت را .. تقسیم می کنی .. با .. یک ( یاد )

و تو .. غمهایت را می دهی بر باد ..

و تو .. آرام می شوی ..

و تو .. لبخند می زنی ..

لبخندی با نگاهی شاد ..

لبخندی که به تو می گوید ..

زنده ای .. هنوز ..

( ......... )

دیشب هم گذشت ...

من جورِ عجیبی .. غریب بودم ... در کنارِ آسمانِ شب

آنقدر که داد و قال می کرد ...

و می گرفت از دلم .. لذتِ شُر شُرِ باران ...

دیشب هم گذشت ...

من هم گذشتم از دیشب ...

من هم گذشتم از هجومِ افکارم ...

من هم گذشتم از هر چه که خسته ام می کرد ...

و چه خوب!!!!

چه خوب که می گذرند ثانیه هایِ بیقراریِ ما ..

و چه بد !!!!

جه بد که می گذریم از ثانیه هایی که می شد به آرامی بگذرند ..

و چه عجیب .. عمرمان با شتاب در گذر است

و چه غریب .. دلِ من  .. در کنارِ  عبورِ این ثانیه ها

( ......... )

 

 

همیشه یکی هست که دوست داشته باشد .. او .. دلت ..

همیشه یکی هست .. که امیدِ او باشی ..

همیشه  .. یکی .. نیازمندِ شنیدنِ توست ..

همیشه .. یکی هست .. که جانِ او باشی ...

( ......... )

 

دستت را به دستانِ خیالِ من بده

بگذار .. ببوسم لبانِ خیالِ تو را

بگذار .. مست شوم از نگاهِ زیبایت

تا  یادِ دلپذیرِ تو پر کند خالیِ جایت

دستت را به دستانِ خیالِ من بسپار

تا نگردد دلهامان .. جایِ غصه یِ بسیا

( ......... )

 

هستی ..

یک جا ..

خیلی دور ..

زیااااد نزدیک ..

با صبر و غروری بی نظیر و رویائی ..

هستی ..

یک جا ..

خیلی دور ..

زیاااااد نزدیک ..

همان گونه که دوست دارم .. آرام و دلپذیر ..

هستی ..

یک جا ..

خیلی دوور ..

زیااااد نزدیک ..

که نفسهایِ عاشقانه می کشی ..

تصنیف هایِ عاشقانه می خوانی ..

که مرا .. کُنجِ آن خلوتِ تنهائیِ خود .. جانِ دلت می نامی ..

هستی ..

خیلی دور ..

زیااااااد نزدیک ...

جایی به زیرِ پوستِ من ..

جایی که دستِ هیچکس به تو نمی رسد ..

و من .. چه خوشبختم ..

خدایا نگیر این خوشبختیِ دلم از من ..

( ......... )

مهربانی  .. آبیست  که از دل زمین می جوشد .. 

 همه را به سمت خود می خواند

و  کنارش بیتوته می کنند ....

 و همه از سرچشمه اش می نوشند و سیراب می شوند  

اما عشق ..

 شرابیست که از عمق دل  تنها برای یک نفر می جوشد

 و تنها یک نفر را مست خود می کند.

دلی که برای همه می جوشد ...( نه این که دل نباشد ها  !!)  هست ...

 اتفاقا دل مهربانی هم هست .....

اما ................

اما عاشق نیست ...

و هوس ..

آب نیست ... شراب هم نیست ...

 هوس زندگی در زندانیست به نام تن ..

 حتی اگر در آن زندان  پر باشد از همه چی ..

 باز هم اسیر تنی و جای یک احساس همیشه در کنار دلت خالیست ..

جای شرابی که همیشگی باشد

دلتان پر از شراب عشق و پر از مهربانی باد

( ......... )

 

بنگَر .. در نگاهِ دلم .. تا که شاید .. کمی آرام بگیرد این دلم

بگذار فکر کنم .. که .. یکی .. درست نگاه می کند در من

بنگَر .. در نگاهِ دلم .. و .. بخوان .. حرفهایم را ..

که مدام .. میریزم در نگاهِ خویش ..

خسته از فریاد زدنم ..

 بشنو سکوتم را  ..

و بِچِش .. طعمِ  .. فریادهایِ بیصدایِ دلم ..

حتی اگر که طعمَ آن  .. جمع کند .. دهانِ افکارَت ..

حتی اگر که .. هضم نکنی .. احساسِ مرا ..

دلم .. یک نگاهِ  آشنا  می خواهد ..

خوب نگاهم کن ..

تا با نورِ نگاهِ تو ..

روشن کنم ..شبِ  دل و جانم ..

( ......... )

 

کاش امشب فرشته می شدم ...

فقط همین امشب ...

و نرم نرم به خوابِ تو می آمدم ...

کاش می خواندم  در گوشِ ستاره ها وِردی ...

که هر کدام تَک به تَک .. یک ترانه می شدند ...

ترانه یِ شادی برایِ تو .. ترانه ای شبیهِ لالایی ...

و تو آرام در بسترت تا صبح لبخند می زدی به رویِ آسمانِ شب ...

کاش  امشب فرشته می شدم ..

فقط همین امشب ...

و می خواندم در گوشِ ماهِ آسمان وردی ...

که تا صبح ببارد بر سر تا به پایِ وجودِ نازکت .. نورش ...

تا که تو .. در تاریکی .. مثلِ الماسی .. جلوه گر بشی ...

کاش یک امشب را .. فرشته می شدم ..

فقط همین یک شب .....

آرام بخواب .. من کنارِ تو و دلت هستم ...

تا صبح نوازشت خواهم کرد ( گل من )

( ......... )

 

من ..

می خندم ..

کودکانه و دور از هر چه غصه که هست ..

در کنارِ دلی که .. کودکانه می خواهم دلِ  او ..

حتی اگر که او .. بزرگسالِ عاقلی باشد ... 

من کنارِ دلش .. دیوانه وار .. می خندم ..

من کنارِ دلش .. که لبالب از تشویش شده است ..

کودک وار .. پای می کوبم بر زمین .. و .. در به روی غصه می بندم ..

به این امید که او هم .. با دلم .. کمی کودکی کند ..

به این امید که بفهمد .. زندگی .. با همه یِ زشتیهایش .. همچنان زیباست ..

به این امید که .. لحظه را .. یک دَم هم که شده .. شادتر ببینم من ..

چه کنم که دلم بی امید .. دلی تا همیشه غمگین است ..

و .. غم .. بیماریِ مُزمِنیست که علاجش ..

در یک کلام .. ( عشقُ لبخند است ) ..

عشق به زندگی .. با تمامِ جزر و مَدهایش ..

با هر چه غم که در دلش نهان دارد ..

من دلم را .. هرگز .. بیمار .. نمی خواهم ..

من به رویِ غم هایِ دلم .. هم .. کودکانه می خندم ..

با دلم بمان کودکانه و شاد ..

گاهی یک لحظه هم که شده ..

با خود و دلت بگو ..

هر چه بادا باد .

خدایا با من باش

من یاد گرفته ام ..

که فراموش کنم هر چه که به گریه می اندازد دل و نگاهم را

یاد گرفته ام ..

که بگذرم از کنارِ اشک ..

و قوی سازم دل را ..

می دانم که ..

هیچ طوفانی .. تا ابد نخواهد ماند ...

منکرِ غم .. نخواهم شد

اما .. با لبخند قهر نخواهم کرد

و می دانم که زندگی .. معجونیست از همه چیز

این من هستم که باید خود را تطبیق دهم با آن

خدایا .. کنارم باش

تا در کنار تو .. احساسِ قدرت کند دلم

( ......... )

 

گفتم خسته است دلم .. کمی تیمار کن مرا

گفتی چگونه ؟؟ تو یادم بده

گفتم عمریست به تیمارِ دلت نشسته ام

هنوز هم سوال می کنی که چطور می شود دلی را نوازش کرد؟؟

عمری دانه دانه کردم دلم را همچون حَبّه ی انگور ..

ریختم در کامِ تو .. دانه دانه عشق

می خوردی تک به تک .. ( تو ).. دانه هایِ دلم

لبریز می شد دلت از شرابِ عشق

و ... ( ما ) ... مست می شدیم .. در کنارِ هم

تو از شرابِ عشقِ من .. و .. من از تماشایِ مستیَت

اما ( من ) خود .. در حسرتِ قطره ای از شرابِ دلت بودم

و ( تو ) احتکار کرده بودی تمامیِ شرابها را در دلت

یادت رفته بود شاید که عشق هم خُمس و زَکاتی دارد

( ......... )

بدترین نوعِ عشق ..

آن است که یک سره از وجودِ خود بگذری ..

و بریزی تمامِ دلت را به پایِ معشوقی که ..

عشق را اصلا مثلِ تو .. نمی بیند ..

تو عاشقی ..

لذت می بری از عشقِ خود ..

 اما .. اما همیشه غمگینی ..

همیشه در حسرت ..

و همیشه در این اندیشه که عشق عجب حسِ قشنگِ مزخرفیست!!!

پس چرا خوشحال نمی کند مرا ؟؟

چرا در گریه هایِ شبانه ی من است؟؟

پس چرا معشوقِ من ..

نمی فهمد که من از تمامِ هستی ام گذشته ام برایِ لبخندِ دلش ؟؟

در این نوع عشق ..

خوش به حالِ معشوقی می شود که ...

عاشقش اینگونه بدونِ شرط و شیرین ...

دوستش دارد ..

عجب می تازد این معشوق ..

سرش را همه جا .. همچون یک قهرمان بالا می گیرد ..

و به تمامیِ دنیا فخر می فروشد ..

و می گوید ..

ببینید مرا !!!

یک نفر .. چه ( بیچاره ) عاشقِ من است !!!

و قلبش چون موم ..

در دستهایِ من ..

هر کاری که بخواهم می کنم با آن ..

ببینید مرا !!!

عجب برده ی قشنگی دارم !!!

بیزارم از این نوع عشق ..

 که به بردگی می کشد .. وجودی را

کاش عاشقها .. نگاهِ یکسانی داشتند به عشق

و حل می شدند در وجودِ هم

عشق غمگین نیست ...

این ما هستیم که عاشقی بلد نیستیم

عشق اگر عشق باشد .. همیشه شاد و شیرین است

چنین عشقی .. اسارت نیست

چنین عشقی .. لبریز از صداقت است

و عاشقها .. مدام در حالِ دادنِ لذت به دلهایِ یکدیگر

تنها .. اگر تنها .. نگاهمان به عشق .. یکی باشد

کاش به این درکِ مقابل برسیم که عشق از خود گذشتگی و ایثار است

اما از خود گذشتگی .. خفت نیست ..  کاش یکدیگر را خوار نکنیم

( ......... )

خدایا ..

چه زود گوش دادی به حرف من ..

مرسی از بارانت ..

گرچه می ترساند دلم را غرشِ ابرت

اما ..

قطره هایِ آسمانت را عاشقانه دوست دارم من

( ......... )

 

 

 قشنگ است ...  دوست داشتن کسی که دوست دارد ..  او ...  دلت

 می دانی که دلش همیشه با تو و دوستدار توست

 می دانی که نگاه او .. پر است از نگاه تو

 و عشقش را هرگز منکر نمی شود

 قشنگ است ... دوست داشتن کسی که دوست دارد .. او ... دلت

( ......... )

 

عاشق نگاهی هستم که حرف می زند با نگاهِ من

نگاهی که الفبایِ عاشقی دارد

نگاهی که پشتِ پلکِ صاحبش

بیقرارِ خیره شدن به نگاهِ من است

و من دوست دارم این نگاهِ عاشق را

که وقتی حرف کم می آورد

از لبخندش کمک می گیرد

و دستانی که عاشق و گرمند

خدا می داند که چقدر

عاشقِ این نگاهِ عاشقم

عاشقِ لبانی که می خندند

عاشقِ دستانی که نوازش بلدند

و صورتی که مهربان و آرام است

( ......... )

 

در پیِ معجزه ام .. خدایا بفرست پیامبری

سنگین است بارِ این دنیا بر رویِ شانه هایِ من

کمی نگاهم کن .. کمی هم کمک ..

باقی را خودم به دوشِ خسته می کشم ..

روزم رو با یاد تو شروع می کنم ..

 حتی  اگه نیم نگاهی به من نَیَندازی ..

( ......... )

 

در آسمانِ آبیِ دلم .. حسی پیداست   

حسی که می گیرد از دلم .. هر چه  خاموشیست

حسی که  .. یاد آورِ هر عشقِ فراموشیست

و من .. در دلم .. نجوا می کنم با آن

( ......... )

 

شب از نیمه گذشته و ابرهایِ آسمان هنوز ..

فریاد می کشند بر سر زمین

و قطره ها بی شکیب و پُر صدا ..

 می بارند و قیل و قالِشان بیخواب کرده است مرا

( ......... )

 

باران می آید .. در دلم ..

بارانی که دلتنگِ قطره هایِ دلِ توست ..

می باری .. بر دلم ؟؟

دلِ من .. منتظرِ بارانِ دلِ توست

( ......... )

rainy day by Ghenwa Sayegh

 

به !! چه بارانی

گوش کن گنجشکِ دلم .. آسمان می خواند

آسمان قدرِ تو و عاشقانه هایِ دلِتو می داند

گوش کن گنجشکِ دلم .. پرنده ها مستِ بهاران شده اند

تو چرا مستِ بهار .. مستِ نغمه هایِ دل دیوانه ی خویشتن نشوی؟

و در این روزِ قشنگ .. دل خود را به نوایِ دلِ باران ندهی؟

تو بخوان با باران .. تو بخوان با گنجیشک

و بمان .. عاشق و مست از نغمه یِ زیبایِ بهار

تا که باز .. تازه شوی .. تا که لبخند بزنی .. عاشقِ دنیا بشوی

( ......... )

 

یک امشب .. بیا دل به نفسهایِ دلم بده ..

بگذار نفس کشم .. در کنارِ نفسهایِ عاشقانه ات ..

یک امشب .. به خوابِ دلم بیا ..

بگذار مست شود دلم در آغوشت ..

بگذار تا خودِ صبح .. گیجم کند ..

عطرِ نگاهِ دو چشمِ مدهوشت ..

یا که لب بر لبِ دلم بگذار ..

تا مست شود لبم ..

از لبانِ مِی نوشَت ..

یک امشب .. بگذار ببارم بر سر تا به پایِ تو ..

تمامِ نغمه هایِ عاشقانه ام .. 

حتی اگر که دوباره آفتابِ صبح ..

بگیرد از من و دلم .. رویاهایِ شبانه ام ..

 

امشب از آن شبهاست که دلم دستِ شب

و نگاهم در پیِ ستارگانِ مانده پشتِ ابر .. رو به آسمان خواهد بود

در ثانیه هایی که گیج و حیرانند

ثانیه هایی که فرقِ خوب و بد را .. هم .. گاهی .. نمی دانند

امشب .. دلِ من دیوانَست

امشب .. با خودش هم دلِ من بیگانَست

و در دریایِ حسی معلق شده است

حسی که به من  می گوید

در جهانی که گذراست

باید تا به ابد .. صبر را پیشه یِ خود

و مهر را کنم  ..  اندیشه یِ خود

که نه من می مانم  و نه جهانی که در آن ..

 هیچ چیز تا به ابد باقی نیست ..

دلِ دیوانه یِ من .. آرام باش..

شب هم می گذرد ..

بس کن .... هذیان هایِ تب آلوده یِ خویش..

زندگی صبر ندارد .. به شتاب می گذرد ..

تو .. با صبرِ دلت  .. بِنَما  .. چاره ی خویش ..

( ......... )

 

آسمانِ دلم .. امروز بارانِ جدیدی را تجربه کرد ..

بارانی از جنسِ قطره هایِ عشق ..

قطره هایی که تنها انگیزه یِ باریدنشان ..

عشقیست که به زمین دارند ..

امروز .. هر قطره ی ِ باران ..

مرا یادِ دوستانی انداخت ..

 که بر سرزمینِ دلم آهسته و پیوسته  می بارند

و سیراب می کنند .. دلِ  همیشه عاشق به بارانِ مرا

مرسی از خدایی که آسمانِ عشق را چنین زیبا آفریده است

که از ابرِ آن .. جز بارانِ مهر .. هیچ بارانی نمی بارد

مرسی از تمامیِ دوستانم که هر کدام ..

آسمانی لبریز از بارانِ عاشقی هستند

( ......... )

 

همچون قطره ای .. در موج

خوابِ اوج می بیند دلم

و نگاهی رو به آسمان دارد

شاید که دل بسته قطره یِ دلم

به آبیِ بیکرانِ آسمان

که وسعتش .. یاد آورِ اوجِ عاشقیست

اوجی که کمتر دلی می رسد به آن

بیخود نیست .. دلِ من .. دل بَستَست به آسمان

( ......... )

 

 

شب چقدر تاریکه

این دروغه که سحر نزدیکه   

 

دلم بشین .. خسته شدی .. جست و خیز نکن اینقدر

 

جز نغمه یِ شادِ گنجشکان ..

امروز .. هیچ نغمه ای نمی خواهم ..

خدایا به جهان و جهانیانت بگو ..

که من  امروز .. هیچ قیل و قالی نمی خواهم ..

خَستَست دلِ من .. کمی سکون می خواهد ..

کاش  که .. دنیایت .. برکه یِ دلم را .. گِل آلود نکند

بیا .. ببین .. ببار .. با خودت .. حس شادی تو بیار ..

       

 

ببار ای آسمانَ من ..

پس چرا نمی باری ؟؟

به یک قطره از دلِ خوشرنگِ تو هم .. راضیست دلِ من ..

ببار و زُلال کن روحِ مرا ..

بی بارشِ تو .. بیتاب است .. این روحِ عصیانگرِ من ..

ببین .. تنها یک لحظه مرا ببین که چگونه ..

در حسرتِ بارشِ دلِ پاک و بی ریایِ تو ..

چشم به افق هایِ دورِ دلت دوخته این دلِ من ..

گویی در امتدادِ عجیب ( غریبِ ) دلِ تو ..

تصویری از دلِ خویش را دیده .. این دلِ من ..

بیا ..

ببین ..

ببار ..

با خودت ..

حسِ شادی ..

تو .. بیار ..

آرام بگیر ای دل .. تا جهانی قرار بگیرند در کنارِ قرارِ تو ..

                                           

 

شب .. اگر که سرد است و سیاه ..

تو گرم و روشن باش ..

و بپوشان بر تَنِ لحظه هایِ دلت ..

جامه ای زِ آرامش ..

تا نگیرد از دلت قرار ..

زمین و زمانه ای که بیتابَند ..

تا از دلت پر نکشند ....

 آرزوهایی که شب به شب ..

 به عشقِ لبخندی دوباره می خوابند ..

ای خدای لحظه ها .. خدایِ ( مهر ) .. دلم را لبریز از ( مهر ) می خ

 

بمان با من .. بتاب بر من .. تو ای حسِ قشنگِ مهر

که من .. بی تو .. با هر .. شیشه یا سنگی .. یکی هستم

دلم را ..  ( سنگ ) .. هرگز .. نمی خواهم

دلم را .. حتی .. ( تنگ ) .. می خواهم ..

اگر قرار باشد .. برایِ فرار از دردِ دلتنگی ..

به جایِ دلی نازک .. در قلبم بماند یک دلِ سنگی ..

بمان با من .. بتاب بر من .. تو .. ای حسِ قشنگِ مهر ..

من دلم را لبریز از حسِ زیبایِ تو .. می خواهم ..

شب زیبا می شود .. وقتی دل را .. لبریز از یادهایِ عاشقانه می کنم

 

بسوز .. ای شمعِ یادهایِ عاشقانه .. بسوز

بسوز .. و .. بساز .. با دلِ من

و .. بتاب .. بر دلِ همچو شَبَم

تا که من .. در شعله هایِ دلت

ببینم .. هر .. نقشی که می خواهم

تا که من .. گرم شوم تا خود صبح

از هُرمِ  یادها .. و .. خاطراتِ شیرینم

خلوت قشنگی دارم با تو ای آسمانِ زمین .. مرسی از تو و بینهایتِ قش

 

زیرِ سقفِ آبیِ ( تو ) .. ای آسمانِ قشنگ ..

تمرینِ صبوری می کند دلم ..

می خواهم دلم .. وسیع شود .. به سانِ دلِ تو .. ( آسمان )

در کنارِ تو .. تمرینِ عبور از حسِ غم و رنجوری می کند دلم ..

می خواهم مثلِ ابرهایِ پُر بارانِ دلت باشم .. گاه ببارم من  ..

می خواهم مثلِ آفتابِ تو .. گاه بتابم من ..

می خواهم مثلِ ستارگانت .. گاهی بدرخشم در شبِ نومیدی ..

می خواهم مثلِ ماهِ تو .. گاه خیره بر برکه یِ دلم .. بخوابم من ..

می خواهم مثلِ تو .. ای آسمانِ قشنگ .. از آن بالا بالاهایِ بیکران .. بنگرم به زمین ..

می خواهم مثلِ تو .. ای آسمانِ قشنگ .. به بینهایتِ دلم برسم .. همین .. و  .. همین .