حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد
حریر دل♥ ♥ ♥

حریر دل♥ ♥ ♥

گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد

خوبِ من .. بشنو حرفهایِ خوبِ مرا .. حرفهایی که فقط برایِ دلِ تو


 

 

خوبِ من

چنان می پیچَمّت در حریرِاحساسِ گرم ِ دلم

که تا همیشه در دلِ من .. گرم ترین باشی

و من در کنارِ حسِ گرمایت

تا همیشه شادترین خواهم بود

 

 

از سخنان عاشقانه ی تصادفی :

( این سخن بشنو از پیر جوانمرد که به چشمانت بیاموز که هرکس ارزش دیدن ندارد )

 

از سخنانِ تصادفیِ:

( هر کسی ارزش دیدن ندارد .. چه درست .. هر کسی ارزش شنیدن ندارد .. باز هم چه درست ..

من بارها به خودم می گویم .. گر یافتی دلِ با ارزشِ دوست .. یک عمر .. شب و روز .. نگاهش کن)

رها می کنم دلم .. در حسِ امنیتی یه دست .. حسی که تا نفس می کشم .


 

می جویم خاطرِ امنِ دلم ..

در آغوشِ پُر از امنیتِ آسمانی که ..

نگاهِ من .. تا همیشه به اوست ..

آسمانی که .. همه چیز .. در خودش دارد ..

هر احساسی که می خواهم ..

هر حسی که زنده می کند دلم ..

و من .. تا همیشه در آغوشِ آسمانِ خیالاتِ عاشقانه ام ..

لبریز از امنیتی یه دست ..

لبریز از امنیتی خواهم بود که مراقبِ همیشه یِ سر تا پایِ من است ..

ممنون از تو .. ای آسمانِ بختِ بلند ..

ممنون از تو .. که .. مواظبِ منی ..

و همراهِ همیشگیِ اشک و لبخندم ..


 

با من .. بیا ..

به بیکرانِ خواب و خیالهایِ شبانه ام ..

آنجا که .. گلها .. تا همیشه خوش می بویند ..

و باغهایِ عاطفه .. سبزتر از سبزَند ..

با من .. بیا ..

به سرزمینِ دوستی هایِ جاویدان ..

و .. آرزوهایِ قشنگ ..

تا دست در دستِ یکدیگر ..

آرزومندِ آرزوهایِ یکدِگر باشیم ..

 

از جمله های عاشقانه ی تصادفی

( عشق قانون نمی شناسد ،

 دوست داشتن اوج احترام به مجموعه ای از قوانین عاطفی است!)


      

 

دستهایم را پر می کنم از قطره های زلال دل

هدیه می دهم  به  تو .. که  .. شایسته ی برکه ی دلی

 

از جملات عاشقانه ی تصادفی

( لحظه ها گذرا و خاطرات ماندگارند ..

 حاضرم تمام دار و ندارم  را بدهم تا بعضی لحظه ها ماندگار و بعضی خاطرات گذرا شوند.. )

 

 از جملاتِ  تصادفیِ

( حسِ بعضی  از لحظه ها .. تا همیشه در ما جاریست ..

کاش این حس .. قشنگترین باشد )


 

آدمها ........ این مسافرانِ راهِ زندگی ..

همه در گذرند .. گاه پر شتاب .. گاه خیلی آهسته ..

همه در گذرند ..

گذر از تو ..

اندیشه هایت ..

احساست .. دلت .. جانت

و در انتها .. باز تو هستی و خودت .. خودِ خودت

پس هیچوقت و در هیچ کجا .. خودت را دستِ کم نگیر

در تنهاییِ تو .. حسیست ..

که در میانِ جمعِ مسافران نخواهی یافت ..

بگذار که بگذارند تو را ... و ... بگذرند ..

فقط سعی کن به رویشان همیشه لبخند بزنی ...

تا خاطره ی لبخندت .. رَه توشه ای برایشان باشد

می بوسم تو را با تمامِ قلبِ خویش .. شاید که گرم کند جانِ افکارت


هر بوسه ای که به سری .. دستی .. صورتی .. لبی

هر بوسه ای که به قلبی .. از صمیمِ دلت می زنی

می تواند که گرم کند دلِ سردی

می تواند بگیرد از دلی .. دردی

من فدایِ بوسه هایِ بی ریا هستم

همانها که .. زبانِ عشق را خوب بلَدَند

همانها که .. می کارند در دل ها گل و شبنم

همانها که .. لبخند زدن در میانه یِ طوفان بَلَدَند

عهد می بندم با تو .. در دلِ شب .. با تو که ستاره یِ بختِ قشنگِ م


 

گوش کن  ای ستاره یِ بختِ قشنگ ..

تا همیشه .. دل به زیباییِ تو .. می بندم ..

با چنین عهد و پیمانی با تو .. با دلت ..

در به رویِ هر چه که غم ..

 تا همیشه می بندم ..

گوش کن .. ای ستاره یِ بختِ قشنگ ..

تو .. شریکِ شبِ دلم هستی ..

پس بتاب .. تا همیشه بر شبِ من ..

تا به یُمنِ وجودِ تو .. حس کنم که ..

(  روشنم   )

امروز دلتنگی از من و دلم دور بود ..


 

امروز دلتنگی از من و دلم دور بود ....

بی هیچ دلیلِ مشخصی شاید ....

گامهایم را بلندتر بر می داشتم ....

نفسهایم را عمیق تر می کشیدم ...

و تمامِ مدت .. لبخندی در گوشه ی لبانم بود ....

امروز حسِ عاشقی داشتم ...

نگاهم عمیق تر شده بود ...

و من خنکایِ برگِ شبنم نشسته ی درخت را آرام نوازش می کردم

خیس از حسِ لطیفی بودم ... که به من می گفت

زندگی زیباست ... با همه غمهایش

زندگی آسان است ... با همه سختیهایش

عاشقِ حسِ لطیفم بودم

مرسی از تو ای خدایِ لحظه ها

این حس حتما نشانه ای زِ لطفِ توست

مخصوص توست این گلها .. دل من .. تا با عطر شادشان .. لبخندی بزنی


می چسبد در این هوا .. یاد گل بودن

وقتی گوشم لبریز از صدای گنجیشک شده است

گنجیشکی که بی وقفه می گوید

روز است و وقتِ تلاشِ دوباره ای

و آهسته به رویِ دلِ من می خندد

و من .. با یادِ گل و صدایِ قشنگِ گنجشک

روزِ امروز را آغاز خواهم کرد

تا به شب راهی نیست

لحظه ها سریع می گذرند

با دلم می گویم

( دریاب ثانیه ها )

تا پشیمان نشوی

و بخند در دلِ روز

که هر لحظه ی پُر لبخندِ این دنیا

بارها .. جایِ شکر و سپاسِ بیکران دارد

ببار قطره قطره یِ دلت را بر من .. تا قطره قطره بنوشم .. اسرارِ ت


 

می فهمم تو را .. ( آسمان ) ..

بگو که تو هم دلِ مرا می فهمی ..

زمزمه کن درِ گوشم ..

نجوائی  .. کلامی .. حرفی ..

می فهمم تو را .. ( آسمان ) ..

می فهمم همه یِ سِر و رازِ دِلَت ..

می فهمم تمامِ سروده هایِ قلبت را ..

سروده هایی که می نوازی همیشه  ..

و با آنها ..

می نوازی دلِ محتاجِ نوازشِ دیوانَم ..

بگذار با نگاهِ دلم .. نوازش کنم .. قلبِ زیبایت .. تا که حس کنی .


 

دلت را تا همیشه به نگاهِ دلم بسپار

تا که .. تا همیشه .. چشم انتظارِ دلت باشد

تا که حس کنی .. دلی با توست

بی آنکه .. بخواهد .. مالِ او باشی


 

 

در دلم صبر بریز ..

در دلم نورِ امید ..

در دلم روزِ سپید ..

در دلم غوغا کن ..

من دلم .. همهمه یِ شادی و شور

من دلم ... عشقِ به نور

من دلم .. ثانیه هایِ تازه تری می خواهد

تو خودت .. با من باش ..

تو خودت .. دستِ مرا .. محکم بِفِشار ..

که من احساس  بکنم .. در دلِ من شب همه شب می رویی ..

که من احساس بکنم .. که مدام ..

راهی برایِ لبخندِ دلم .. می جویی ..

تو خودت با من باش ..

ای خدایِ دلِ من .

شانه هایِ دلم .. پیشکشِ تن و جانِ خسته ات .. به این امید که شاید


 

سلام .. سلام به تو و تمامِ دردهایت

سلام به تار به تارِ موهایت

سلام به تو که ندیده .. در دلم هستی

سلام به تو و نگاهِ کم نایَت  

بیا .. بیا بنشین .. کمی کنارِ دلم

بیا .. بیا .. که بنشینم کمی .. کنارِ غمهایت

بیا .. بیا .. تقسیم کن با من

تمامِ اشکها .. غصه ها .. و .. آه هایَت

سخت است .. به تنهایی .. کشیدنِ بارِ این همه درد

بیا .. بیا .. بده به من و دلم .. کمی زِ دردهایت

کاش می شد .. که من بگیرم از دلِ تو

ذره ای .. فقط ذره ای ... زِ  غمهایت

چگونه می پرسی تو .. حالِ مرا

وقتی .. می بینم که خنده پر کشیده از رویِ لبهایت

کاش من .. آنچنان قدرتی داشتم

که بگیرم .. هر چه درد  را .. از سر .. تا پایَت

به این امیدم که خودت .. آن قدر قوی باشی

تا من ببینم که یه روز .. خوب شده حالَت

می سپارم تا همیشه تو را به خدای دلم

به این امید که .. حالت را خوش کند ..

خوب کند همه جایَت ..

راست گفتی .. من هیچوقت مثل تو درد نکشیده ام شاید

اما .. خوب می فهمم .. معنیِ دردت را

خوب می فهمم معنیِ حسِ امروزت

خوب می فهمم معنیِ نگاهِ سردت را

از تو .. من .. اینجا .. همین حالا

می خواهم که بجنگی با همه غمها

سخته .. درسته می دانم

اما .. مگذار .. درد و غم

بگیرد از دلت ( امیدت ) را

گاهی می شود با یادی لبخندی زد .. حتی بی حضورِ نگاهی که دوستش دار


به تو .. فکر می کنم .. ای یادِ قشنگ ..

به تو .. که .. حسِ زیبامی ..

به تو .. که .. یک سَرِ سوزن ..

من رو از خودت نمی دانی ..


    

 

جاری شو ( عشق ) ..

جاری شو .. در  دلِ روز ..

کم کن از دلها ..

آه .. حسرت .. ناله و سوز ..

بخوان افسانه ی نگاهم را .. در شبی که .. تو .. ماهِ آن هستی


 

امشب .. به میهمانیِ دلِ من .. مهمانی ..

( تو ) .. ای همرنگِ دلم ..

به ضیافتِ دلم بیا ..

به ضیافتِ دو چشمانم ..

و .. پای در برکه یِ  دلم بگذار ..

تا .. بنوشانم تو را  ..  قطره قطره یِ دلم  .. 

تا لبریز کنم .. تو را .. از شهدِ جانِ خویش ..

پناه دهید مرا .. ای لحظه هایِ شب .. که دلم .. ( آرام ) می خواهد


 

گاه .. که خسته می شود دلم ..

خسته از همه دویدنها ..

جز سکوت .. نمی خواهد هیچ ..

دور می گردد او .. از آدمها ..

خدایا .. کو ساحلِ آرامم ؟ .. وَ دلی .. بی خیالِ طوفانها


 

خدایا مرا به شهرِ قصه هایِ قشنگِ خودت ببر

آنجا که می شود در آن .. بی غصه ترین باشم

آنجا که در میانِ همه طوفانها

می شود .. که .. آرام ترین باشم


 

خدایا ... کو هوایِ پاک ؟؟؟

خدایا ... کو .. یک لبخند ؟؟؟

خدایا ... خنده می خواهم

نه .. تلخیِ تلخند


 

در شبِ سردِ نگهم ..

می درخشی چون ماه ..

می خزی در دل من ..

نرم و سبک ..

از دلم می گیری ..

همه اندوه مرا ..

ای تو .. با من .. 

در همه جا ..

مرسی که به روی دل من می پاشی ..

 رنگ آرامش را ..

خسته از ادمهایم ..

خسته از طعنه شان ..

باز کن .. اغوشِ دلت ..

که دلم .. آغوشِ زیبایِ تو را می طلبد ..

 تو بمان در دل من .. تنها .. تو بمان ..

تو بتاب بر شبِ من .. تنها .. تو بتاب .

آرام بگیر ای دل . مگر نمی دانی ؟ جایی در انتهایِ شب .. آرزوهایت


 

مرا ..  خیالاتِ قشنگِ شبانه ام  کافیست ..

تا که  ... رَختی شوند  و گرم کنند دلم .. در این سرما..

تا که حس کنم .. چه خوشبختم ..

در میانِ .. هجومِ شب و غمها  ..

سلام دنیا .. سلام خورشید .. سلام ابرِ قشنگِ سپید


      

 

ای آسمان ببین لبخندِ دلم .. که به رویِ دلت تا همیشه می خندم

تا که هستم .. نفس می کشم کنارِ  نفسهایِ دلت

تا که هستم  .. راه بر هر چه غصه می بندم

ای آسمان ببین که کنارِ دلت .. چه زیبایم ..

دل از دلم مگیر هرگز ..

عشقِ تو .. گرمیِ وجودِ من است ..

عشقت را از تنَم.. مگیر هرگز ..

امروز با طلوعِ خورشیدت ..

خمار شد .. نگاهِ همیشه مستِ دلم ..

یادم افتاد .. که من هنوز زندَم  ..

یادم افتاد .. که دوباره دل داده ای به دلم ..

یادم افتاد .. که زندگی زیباست ..

یادم افتاد .. هنوز هم قشنگی هست ..

یادم افتاد .. که در این جهانِ نا باقی ..

شاد باید کرد .. هر کجا که .. دلِ تنگی هست ..

یادم افتاد که عاشقی زیباست ..

یادم افتاد .. که مست  باید بود ..

یادم افتاد .. که در  هر نفسی ..

فارغ از نیست و هست ..  باید بود ..

مرسی آسمان .. تو ای آسمانَ پر مهر و صبور ..

مرسی که یارِ دلم هستی ..

شانه هایت .. نثارِ اشکهایم ..

تا ابد .. شریکِ خنده هام هستی ..

من نیز .. عاشقِ تو می مانم ..

تا همیشه از تو .. و دلِ قشنگِ تو می خوانم ..

من نیز .. همچو تو که یارِ دلم هستی ..

تا همیشه یارِ دلِ تو می مانم ..

تا همیشه شریکِ اشکها و لبخندهایِ مستانه یِ تو ..

( دوستت دارم )

( همین ) 

بوسه ی جاودانه


 

وقتی دو دل به هم نزدیک می شوند ...

آنجا که حل می شوند در وجودِ هم ...

آنجا که هستیشان با هم یکی می شود ...

در اوجِ انحلال در نگاهِ هم .....

به حسِ قشنگِ بوسه می رسند .....

این بوسه نه از رویِ غریزه است و نه از سرِ نیاز ....

این بوسه .. نشانه ی محبت است و مهر ...

که مزه اش .. تا ابد می ماند به لب ...

همچو مستی شبانه نیست که بپرد روزِ بعد ...

کاش طعمِ تمامِ بوسه ها ... جاودانه بود ...

تا نگویند هر کجا که عشق و عاشقی فقط یک افسانه بود

دلم تنگ است .. تنگِ توئی که هرگز نمی آیی


 

دلم تنگ است ..

تنگِ توئی که تا هرگز نمی آیی ..

تنگِ توئی که به غیر از خیالاتِ دلم ..

 در هیچ کجایِ زندگیَم  .. هرگز نمی پائی ..

دلم تنگ است ..

 برایِ یک لحظه تو را دیدن ..

وقتی ..از پشتِ پرچینِ رویاهایِ شبانه یِ  من ..

 آرام و پُر غرور .. به سرزمینِ خوابِ دلم . تو  می آیی ..

در آغوش بگیرید مرا .. ای ثانیه هایِ قشنگ .. دلم لک زده برایِ قشن


سلام (  دنیا )

بگو که بیداری ..

بگو که ..  برایِ دلم .. لحظه هایِ بهتری داری

سلام (  دنیا )

دلم بغل می خواد

بگو که برایِ دلم .. یه آغوشِ گرم و نرم داری

بشنو ( دلم ) .. برای توست که می نوازم .. تمامیِ وجودم را


 

( دلِ من ) .. می شود که ( اَهل ) باشی ؟

من دلِ نا اَهل نمی خواهم

می شود کنارِ من باشی ؟

من دلِ دوره گرد نمی خواهم

می شود که دوستِ من باشی ؟

شریکِ تمامِ احساسم ؟

من  به یاریِ دوستیَت با من

لحظه هامو .. دوباره می سازم


دیگر تحمل نفس هایی که در اوج تنهایی با هق هق گریه بالا می آیند را ندارم...


چقــدر باید بگذرد؟؟


تا مـن


در مـرور خـاطراتم


وقتی از کنار تــو رد می شوم.


تنـــم نلــرزد…..


بغضــم نگیــرد…..

از کنارم .. جم نخور .. دلِ تنهام .. من یه یارِ بی شیله پیله .. م

  

 

دوستت دارم .. ای دلِ تنها

تو .. همیشه پا به پام هستی

شریکِ بد و خوبم

شریکِ خنده هام هستی

دوستت دارم .. ای دلِ تنها

به هر سازَم .. تو می رقصی

شریکِ خنده هایِ من

شریکِ غصه هام هستی

دوستت دارم .. ای دلِ تنهام

تویی پایانِ همه غمهام

وقتی در آغوشِ تو می خوابم

لبخند می شینَد .. بر لبِ لبهام


 

عاشقم به نگاهِ کودکی که در نگاه خود .. همه چیز رنگ سادگی دارد

عاشقم به حس و حالِ کودکی که غمهایش را با اشک

و شادیهایش را با خنده های طولانی فریاد می زند مدام

و سکوت برایِ او نشانه ی خشم است

و نمی ترسد از اینکه زار بزند گاهی

و غمهایش را ببارد بر سر و رویِ زمین و زمان

و نمی هراسد از قهقهه اش

و با خشمش نمی جنگد

فرو نمی برد بغضش را

از ترسِ دلگیر شدن اطرافیان خویش

یا از ترسِ توبیخ شدنش

عاشقم به نگاهِ کودکی که طوفان را ندیده است هنوز

با ترسها غریبه است و نمی داند هنوز که زندگی سخت است

نگاهِ کودکی که خشمش را نهان نمی کند در خود

نگاهِ کودکی که عشق را نمی کُشد در خویش

کاش نگاهِ کودکی ام ... گُم نمی شد در غبارِ جاده های زندگی

کاش همیشه با من بود .. تا که من ..

در امواجِ قشنگِ آن رها می شدم از هر چه هست و نیست



به سلامتی دلم ...
که برای کسی دل تنگ شده...
که حتی ...
روحش هم از این دلتنگیم ...
خبـــــــــــــر نداره....

ببار .. در کنارِ بارشِ دلِ من .. تا که با هم سبک کنیم ابرَکِ دلم

    

چیستی تو ای آسمانِ ابریِ تیره ؟

که  .. از لمسِ قطره هایِ زلالِ تو  ..

به لمسِ احساسِ قلبِ خویش می رسد دلم ..

و از .. صدایِ غرشِ ابرهایِ سرکشت ..

لبریز از حسِ فریاد می شود دلم ..

فریادی در خفا ..

فریادی از عمقِ وجود ..

فریادی لبریز از ناگفته هایِ خویش ..

ناگفته هایی که .. باران می شوند ..

 و می بارند .. بر گونه هایِ دل ..

ببین آسمان ..

ببین که چقدر .. با تو و دلت شادم ..

تو می باری بر من .. و .. من  .. می بارم در دلِ خود ..

اینگونه سبک می کنیم هر دو .. ابرِ نگاهمان ..

اینگونه می شود .. یکی .. راهِ هر دومان ..

اینگونه می خندد دلم با تو ..

اینگونه نگاه می کنم  در کنارِ تو .. از اوجِ آسمان ..

به نیک و بد و زشت و زیبایِ مردمان ..

اینگونه .. حقیر می شوند .. همه غصه هایمان ..

پس ببار .. در  کنارِ بارشِ دلم  ..

 تا بمانند همه قطره هایِ زلال و شاد .. تا همیشه .. در کنارمان .. 

.....

 

بشنو .. ای شبِ سپید ..

بشنو .. حرفهایِ دلم ..  

که بی شکیب .. سوار بر زورقِ خیالِ من ..

راهیِ دیارِ جنونِ شبانه یِ مَنَند ..

و از ماهِ آسمانِ خود .. بخواه ..

که روشن کند .. مسیرِ عبورِ حرفهایِ مرا ..

تا نترسند حرفهایِ دلم .. تا که ساکت نشوند ..

و عبور کنند .. از مرزِ تنهاییِ خویش ..

زیر بارون....

 

 

و ( سکوت ) ..

گاهی عجیب ( پر حرف ) است ..

و ( سکوت ) ..

گاهی عجیب ( افشا می کند ) رازهایِ دلِ ما را ..

آنجا که .. تمامِ حسمان .. فریاد می شود بر لبِ ساکتِ دل

آنجا که .. عشق را .. زبانِ قشنگِ نگاهمان .. کافیست

.............

خدایِ من .. به من بگو چرا ؟؟

چرا یکی با لبی پر از لبخند می گشاید دو چشم خویش را هر سحر

چرا یکی با بغض و آه شب های پر هراسِ خود را می چسباند به صبح

چرا یکی دلش تا ابد هم باز نمی شود و هیچ فصلی .. فصل دلخواهش نیست

به من بگو چرا ؟ چه فرقیست بین پائیز تو برای دل

که یک نفر عاشقانه می خرامد میانِ رنگهای آن

یکی بیزار می شود از باد و ابرِ آن

خدای من بگو .. بگو

چرا نمی شود که تا ابد ..

همه بخندند به روی هم .. به روی زندگی .. به روی غم

چرا نمی شود که تا ابد .. همه شاد باشند دورِ هم

چرا ؟ چرا ساختی آدمهایت را اینقدر رنگ به رنگ

چرا همراهشان نکردی صلحِ قشنگ را .. نه اینکه جنگ ؟؟

چقدر پر از چرا شدم

چقدر من از خیلی از آدمهایِ تو جدا شدم

چرا خدا ؟؟ خدای من .. به من بگو چرا

در خیلی از ثانیه های زندگی

بغضِ بی صدا شدم ؟؟

تو ساختی مرا

حتم دارم تو می دانی جواب این چراها را

مگر نه ای خدای من ؟؟

پس ...

به من بگو ...

چرا ؟؟؟؟؟؟


........

  کومه ای ساخته ام در دل خود ..

 پر   پاییز قشنگ

  و در این کلبه ی پاییزی من ..

 نه سکوت است .. نه هراسی از شب

 همدمم خش خش برگ .. همدمم زوزه ی باد

 همدمم تنهاییست

 و دلم

آرام ...  آرام

در خودش می بارد 

 دلم

آرام .. آرام

بذر عشق می کارد

در حیاطی که پر از زندگی و شور و نشاط است هنوز

........

 

هر شب در نگاه تو غرق می شود دلم

بی آنکه بترسد از بی نفس شدن 

 چون که از نگاه تو

تازه می شود دلم

بگذار تا  در دلت غوطه ور شوم

و نفس کشم

در هوای قلب تو

........

 

امشب بیا و کاری کن

یادم را بگذار کنارِ بالشت

تا خود صبح درِ گوشش زمزمه کن

دلِ من زمزمه ای می خواهد

زمزمه ای از تهِ دل

زمزمه ای پاک و قشنگ

زمزمه ای که در آن ..

آهسته و زیبا .. صدایم بزنی

و بخوانی در گوشِ دلم

قصه ی دیوانگی و شیداییِ دل

تا با  صدایِ نفسِ عاشقِ خود ..

بر دلِ خسته ی من .. رنگِ تمنا بزنی

........

 خدای من ..  تویی تنها پناه من

 تو  می دانی که کنج غم چه تنهایم

 تو می دانی که من در آغاز بهارانت 

 چه سان  اسیر دست غمهایم

خدای من .. تویی شریک لحظه های من

بمان اینک کنار من

که من بی تو خیلی بیچارم

بمان تا چاره ای  برای  نا چاره هام باشی