هیچ چیز بدتر از این نیست که فکر کنی در دلی جا داری

و بعد به یکباره ..

احساس کنی که حتی سر سوزنی از آن دل به تو تعلق نداشته است ..

هیچ چیز بدتر از این نیست که به تو و دلت بگن ..

 از همون راهی که اومدی برگرد ..

 این دل مال تو نیست ..

 و تو .. می مانی بینِ راه ..

 با دلی که نمی دانی با احساسِ تعلیقی که به جای تعلق نشسته است در آن ..

چه باید بکنی ...

باید که دلت را جدا سازی ..

 از دلی که دلت را اصلا نمی خواهد ..

باید پا به رویِ حسِ دلِ خود بُگذاری ..

 و باز هم همان حکایتِ همیشگیست ..

تو می مانی و دلی که گویی دستِ سرنوشت ..

 تا ابد مُهرِ تنهایی را بر پیشانیش نوشت ..